Roos, Guus, Rick, Tuur, Ruben, Guillaume en andere doorzetters lopen 60 kilometer voor helden

We staan in Groeningen, een oogstrelend dorpje bij de Maas. We hebben er uren lopen in sneltempo op zitten, vanaf Boxmeer. ‘Die plastic waterflesjes wil ik terugzien’, bast de baardige sergeant-majoor. ‘Daar zit statiegeld op!’ Dus dat we éven weten dat ze bij Defensie goed op de centen letten. De wandelaars zijn van de mbo-opleiding Veiligheid & Vakmanschap in Nijmegen (‘VeVa’), die jongeren voorbereidt op een baan binnen de krijgsmacht. Deze aspirant-militairen, tussen de 16 en 21 jaar, hebben geen pap in de benen: maandag en vandaag lopen ze in totaal 60 kilometer, in legergroen en op soldatenkistjes. Ze haalden 5000 euro sponsorgeld op voor de stichting Hulp voor Helden, die zich al 150 jaar inzet voor het welzijn van militairen, veteranen en hun thuisfront. 

Vorig jaar was deze sponsormars voor het eerst. VeVa-Nijmegen spaarde toen ‘een deel van een begeleidingshond’ bij elkaar, voor een veteraan met trauma. Deze veteraan staat vandaag bij de finish. Dit jaar lopen ze voor ECHOS-Homes, de voormalige militaire tehuizen die nog steeds een cruciale thuisplek bieden ver van huis, zoals op dit moment in Litouwen. 

Ik loop de eerste 30 kilometer mee en maak kennis met Roos, Guus, Rick, Tuur, Ruben, Guillaume en andere doorzetters. Het is zo’n werkdag waarop je als journalist moeite moet doen om de mensen die je spreekt überhaupt bij te benen. Maar hun enthousiasme is aanstekelijk, hun marsvermogen stevig. Samen de beuk erin gooien, je zolen verslijten voor veteranen, verbroedert. Zeker als dat gebeurt rondom mooie dorpen als Vortum-Mullem, wie kent het niet. En al lopend heb je zomaar hele gesprekken. De muziekkeuze die schalt uit meegenomen boxen en draagbare karaoke-sets verandert op den duur van dreunende beat in André Hazes en regionale smartlappen. 

 ‘We gaan direct vanaf het eerste jaar elke maand een week op bivak, op de kazerne in Oirschot’, vertelt Roos, 21 en bijna afgestudeerd. Zij mag zich als enige verplaatsen per fiets. Daar wordt streng op toegezien. ‘Ik ben pas geopereerd aan mijn scheenbenen, na een lange ontsteking.’ Ze wilde zich eerst niet laten kennen, liep er lang mee door. Haar droom? ‘Commandant worden op een Boxer, een pantservoertuig.’ 

Daar tref je nog niet veel vrouwen aan – maar zij wil dat veranderen, via een vervolgstudie aan de KMS. Haar vriend Guus, ook 21, wil naar de mariniers. ‘Het lijkt me mooi’, zegt hij, ‘bijdragen aan rust en stabiliteit op plekken waar dat nodig is.’ Zijn rugzak weegt 17 kilo. Ik ben onder de indruk. Hij niet: kwestie van oefenen. ‘En die daar’, wijzen ze, ‘draagt het dubbele mee.’ 

De aangesprokene stopte jerrycans vol water in zijn rugzak, hij loopt er krom van. Zo wandelen maakt hongerig, we lunchen bij het Oorlogsmuseum in Overloon, bij een mobiele ECHOS-Homes-snackkar. Er wordt stevig gerookt en gebunkerd. Enkele onderofficieren staan het allemaal glunderend te bekijken, als rondborstige jeugdherbergvaders. En het ís ook mooi, deze inzet door jongeren. VeVa Nijmegen heeft landelijk een trend gezet: op 17 juni 2022, een week voor Veteranendag, organiseren zestien VeVa-opleidingen in Nederland zo’n zelfde sponsorloop.